Kobieta w wielkim mieście

Moja mama ma dziś wolne, aż żal byłoby nie skorzystać z takiej okazji. Od razu po śniadaniu i obowiązkowej, mega ukochanej bajce "Ciekawski George", Antosią zajęła się babcia. A ja korzystając z wolnego dnia postanowiłam wyruszyć na miasto. Od razu po wejściu do tramwaju moją uwagę przykuła młoda mama, przy której stał olbrzymi wózek z maleństwem. Przyznam szczerze, że naprawdę podziwiam takie mamy. Ja nigdy nie miałam odwagi wyruszyć gdzieś dalej, sama z dzieckiem i wielkim wózkiem. Od razu przed oczami pojawiał się widok wąskich drzwi i schodów. I pytanie: "A jeśli mi nikt nie pomoże?". Myślę, że nawet jeśli byłabym zmuszona jechać gdzieś z dzieckiem, zainwestowałabym w taksówkę. Chyba trochę tchórz ze mnie. Odkąd pojawiła się Antonia, zanim gdziekolwiek wyruszę, planuje dokładanie całe wyjście. Wszystkim podróżującym bez niczyjej pomocy mamom z całego serca gratuluję odwagi.
Zmierzając do centrum, na jednym z przystanków dojrzałam kolejną mamę z około dwuletnim dzieckiem. Normalnie pewnie nie zwróciłabym na nią uwagi, ale ta mama trzymała w ręku metrową smycz i dodam, że nie była z pieskiem na spacerze. Może ja już się starzeję i pewnych rzeczy nie rozumiem albo są one dla mnie zbyt nowoczesne żeby pojąć ich ideę... Ale powiedzcie, jak można dziecko trzymać na smyczy?! Oczywiście dzieci są różne. Jedne spokojne i ciche, inne rozbrykane i hałaśliwe, ale do rodziców należy rola wytłumaczenia pewnych rzeczy i sposobu zachowania. Czy puszorek dla dziecka zwalnia nas z obowiązku wychowania dziecka i przekazania mu wiedzy jak należy zachowywać się na ulicy, przed przejściem dla pieszych, czy na przystanku? Bardzo się staram, ale naprawdę nie rozumiem. A może jest jakaś mama, która używa owego "gadżetu" i potrafi mi w racjonalny sposób wyjaśnić po co? Jednym słowem - no nie ogarniam.

Po jakichś 30 minutach radosna podróż tramwajem dobiegła końca. Upragnione centrum - oto jestem. Po dwóch godzinach chodzenia, doszłam do wniosku, że takie  miejsca nie są dla mnie (to mi się wyprawa udała). Pełno ludzi i pełno sklepów, w których jest wszystko na co mnie nie stać albo mi się nie podoba. Jedyny plus całej wyprawy - kupiłam sobie filc i już niedługo zaczynam bawić się w sutasz :) Jak coś stworzę, na pewno się pochwalę. Mimo wszystko uważam, że takie wyjście jest potrzebne. Chodzenie bez ograniczeń czasowych - to naprawdę spore odciążenie psychiczne. Polecam wszystkim mamom, jeśli tylko mają taką możliwość.